Het begin

23/02/2015
Lieve allemaal,
Na lang sparen en reisplannen maken is het nu eindelijk zover: We zijn in Afrika (naja, fa was er al een tijdje). We zijn al anderhalve week samen op avontuur en vonden het tijd om het thuisfront te laten weten hoe het met ons gaat.
Onze reis samen begon in het St. Francis Hospital in Katete, Zambia. Hier had Fabiënne al twee maanden haar gynaecologie coschap gelopen. Maandag kwam Sanne aan na een lange reis. Gelijk kreeg ze het ziekenhuis en het dorp te zien. Van buiten ziet het ziekenhuis er klein uit maar van binnen is het supergroot. Het is totaal anders dan in Nederland en daardoor erg indrukwekkend. Na de rondleiding zijn we achterop een fietstaxi gesprongen en naar het dorp gegaan. Hier zit een kleermaakster waar we echte Afrikaanse kleding hebben laten maken (zie foto).
Op dinsdag gingen we op cultural safari naar een dorpje in de buurt. Met een ossenkar werden we naar het dorp vervoerd waar we heel vriendelijk werden ontvangen. Alle mensen in Zambia zijn trouwens super gastvrij en op straat vraagt iedereen hoe het met je gaat. We maken soms mensen hun dag door alleen maar ‘hallo’ te zeggen. Dit was ook het geval in het dorpje. We hadden een groep kinderen achter ons aan die allemaal wilden dat we een foto van ze maakten. Ze vonden het fantastisch als je de foto dan aan ze liet zien. Nadat de kinderen liedjes voor ons hadden gezongen kregen we van de vrouwen in het dorp een dans te zien. We voelden ons maar stijve harken vergeleken met de soepele heupen van de Afrikaanse vrouwen. Tot onze verbazing vonden ook de vrouwen het leuk om zichzelf op de foto te zien. Sanne’s fototoestel werd de hele zaal rond gegeven. Na de dans kregen we traditioneel Zambiaans eten (veel groenten en natuurlijk Nshima, een soort deegbal gemaakt van maismeel. Zambianen eten dit 3x per dag!!). Als afsluiter van de dag kregen we nog een ghost dance te zien. Deze doen de dorpelingen die ervoor getraind zijn om ervoor te zorgen dat geesten van overleden mensen niet het dorp inkomen.
De mensen hier geloven naast geesten ook nog in oude Afrikaanse traditional healers. Als ze hulp nodig hebben gaan ze hierheen en pas daarna naar het ziekenhuis. Op woensdag mochten we met een werknemer van het ziekenhuis mee naar zijn dorp. Hij had een afspraak voor ons gemaakt met een healer. Niet voor een sessie hoor, maar alleen om wat vragen te stellen. De healer kon ongeveer alles genezen behalve hiv en kanker. Maar er zijn traditional healers die zeggen dit wel te kunnen, dit is een groot probleem. Hierdoor komen mensen te laat naar het ziekenhuis. Onze healer had wel nog een ander interessant drankje. Hij kon ervoor zorgen dat onze vriendjes naar Zambia kwamen als we ze misten en een bepaald drankje dronken. We hebben het geprobeerd, maar helaas…. ;)
Donderdag was de laatste dag van Fabiënne in het ziekenhuis en daarom gaf ze samen met een aantal andere coassistenten een afscheidsfeestje. We hebben de hele dag in de keuken gestaan om taarten te bakken. Het feestje was een succes en ze vond het toch wel jammer dat ze weg moest. Maar er stond natuurlijk nog wel een mooi avontuur te wachten!
Dit avontuur begon in South Luangwa National Park waar San haar allereerste safari meemaakte (Fabiënne was al een keer geweest). We sliepen in Marula Lodge waar iedereen ook weer super gastvrij was en waar verder alleen maar Amerikanen sliepen. We hadden een full package met ontbijt, lunch, diner, snacks, 2 overnachtingen en 2 game drives. Met een game drive ga je vier uur lang het safaripark in. Bij de lodge liepen echter ook al nijlpaarden en apen. Het hoogtepunt voor Fabiënne was de warme douche, de eerste in 2,5 maand.
Het South Luangwa park is volgens velen het mooiste park van zuidelijk Afrika, dit kunnen we ons voorstellen. We hebben zoveel gezien! Door het regenseizoen was alles felgroen en er waren veel jonge dieren. Naar zebra’s, olifanten, impala’s en giraffes hoefden we niet te zoeken. Deze liepen gewoon overal rond. Wat wel heel erg bijzonder was waren de wild dogs, dit schijnen hele zeldzame dieren te zijn maar we weten nog steeds niet wat het is in het Nederlands. Ook hebben we verschillende hyena’s en een luipaard gezien die in een boom een impala aan het opeten was. Op onze tweede game drive sloten we de safari af met een hele mooie zonsondergang.
Op zondag was het helaas alweer tijd om te vertrekken. We konden een lift krijgen van een arts van het ziekenhuis naar het zuiden van Malawi, dus deze kans grepen we meteen aan. Na een voorspoedige reis van 15 uur kwamen we aan bij Mount Mulanje. Mt. Mulanje wordt ook wel ‘island in the sky’ genoemd. Het is een berg midden in velden van thee plantages in Malawi. Vermoeid en verreisd hadden we een hotel opgebeld of ze plek hadden en ons wilden komen halen. Het was een hotel 20km verderop een dirt road maar het zou wel een heel goedkoop hotel zijn. De transfer liet helaas heel even op zich wachten. Het regende en we waren helemaal klaar met het reizen. Toen we eindelijk aankwamen in het hotel bleek de kamer ook nog eens heel vies te zijn. De handdoeken en dekens waren vies, de wc kapot en de prijs bleek veel hoger te zijn dan de lonely planet ons had verteld. Na een klacht te hebben ingediend bij de bewaker zijn we maar gaan slapen.
De volgende dag werd alles ietsje beter. Na lang zeuren hebben we iets van de prijs afgekregen (helaas lang niet genoeg…). De receptioniste wilde niet meer van de prijs afhalen omdat ze bang was dat andere medewerkers zouden denken dat ze het geld zelf had achtergehouden. We besloten om weg te gaan uit het hotel en wat informatie in te winnen over het maken van een trektocht op de berg. Er was echter 1 obstakel: we moesten de 20 km dirt road terug met het openbaar vervoer. In Malawi betekent dit dat je met ongeveer 22 mensen en een kip opgepropt in een minibusje over een hobbelige weg naar beneden racet. Onderweg verloor het minibusje een raam en ook was de benzine op de helft op. Nadat deze was aangevuld deed het busje het nog steeds niet fantastisch, maar na 3 uur stonden we dan eindelijk voor het info centre. Hier kwam alles weer goed. De mevrouw in het toeristenbureau was erg behulpzaam. Ze raadde ons wel af om de berg op te gaan door het slechte weer (het stortregent hier al 3 dagen ongeveer). We veranderden onze plannen en gingen beneden maar een pizza eten. Hier werden we erg gelukkig van. Eindelijk aardige mensen, lekker eten, een wijntje en we hadden een andere slaapplek geregeld.
Vanavond slapen we voor de tweede nacht in het Mulanje View motel. Het is een super goedkoop en basic motel. Vandaag hebben we een wandeling gemaakt over de theeplantages en geluncht midden tussen de thee plantjes. Hiervoor waren we naar de markt geweest en hebben we voor 0,40 eurocent een mega avocado en een ananas gekocht (dit is 200 malawische kwacha). Al het eten is heel goedkoop, vooral als je naar de markt gaat. 1000 malawische kwacha is 2 euro, we voelen ons dus erg rijk hier. Er is al een paar keer gevraagd of we mensen willen sponsoren. Ze willen maar niet geloven dat wij voor Nederlandse begrippen ook niet zo veel geld hebben. Gelukkig kunnen we af en toe iemand blij maken met een koekje of iets anders kleins. Malawi is wel duidelijk armer dan Zambia. De mensen zijn hier iets wanhopiger om geld en de huizen zijn meer vervallen en vies. Wat ons opvalt is dat het lijkt alsof mensen nog in de koloniale Engelse tijd leven. De huizen zijn nog precies zoals vroeger en de kleding is ook ouderwets.
We zijn nu wel klaar met alle regen en gaan daarom morgen de zon opzoeken. We vertrekken rond 06.00 ’s ochtends met opnieuw een minibus richting Monkey Bay aan Lake Malawi. We gaan hier lekker een paar dagen relaxen op witte zandstranden. Zijn jullie al jaloers!? ;)